Εκείνος
Κεφάλαιο 1
(συνέχεια)...Κρατώντας στο ένα χέρι της το σημειωματάριο της και στο άλλο το πρόγραμμα της εκδήλωσης εισέρχεται δυναμικά και με σταθερό, επιβλητικό ύφος στην μεγάλη, σκοτεινή, απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, θαρρείς βγαλμένη από άλλη εποχή ,αίθουσα του ξενοδοχείου όπου πραγματοποιούταν η εκδήλωση αυτή. Στο κέντρο της αίθουσας είχε τοποθετηθεί ένα μακρύ τραπέζι και πάνω του είχε τοποθετηθεί μια στοίβα από πολλές περίπλοκες, χειρόγραφες σημειώσεις, ένας ανοιχτός ηλεκτρονικός υπολογιστής συνδεδεμένος με τον προβολέα, να αναμένει το χέρι κάποιου για να το χρησιμοποιήσει. Η αίθουσα ήταν ασφυχτικά γεμάτη με κόσμο. Μια δυσοσμία είχε κατακλίσει το χώρο. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Ο κόσμος ήταν πολύς και η αναμονή μεγάλη. Αναμαλλιασμένη έψαχνε να βρει τη θέση της. Ήταν τόσο αναστατωμένη και ανήσυχη. Ξαφνικά δίπλα της πέρασε εκείνος φορώντας ένα σκούρο μπλε κουστούμι, κατάλευκο πουκάμισο και μια κομψή μαύρη γραβάτα. Τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν. Τον κοίταξε βιαστικά. Δεν έδωσε σημασία στον άνθρωπο που μόλις είχε προσπεράσει και έμελε να αλλάξει τη ζωή της. Η στιγμή που θα άλλαζαν τα πάντα για εκείνη πλησίαζε.
Εκείνος με αργές προσεγμένες κινήσεις πλησίασε το τραπέζι, άνοιξε την παρουσίαση που είχε στον υπολογιστή και ξεκίνησε την ομιλία του. Απόλυτη σιγή επικράτησε στην αίθουσα. Από την πρώτη φράση που είπαν τα δύο ωχρά του χείλη, που στα αυτιά της αντηχούσαν σαν το κελάηδισμα των πουλιών την αυγή, εκείνη μαγεύτηκε. Εξηγούσε ακόμα και τον πιο εξειδικευμένο όρο με τρόπο απλό και κατανοητό. Ήταν τόσο ωραίος και μαγευτικός ο λόγος του που συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να τον ακούει για να μιλάει για τα οικονομικά για ώρες ατελείωτες. Στα αυτιά της δεν αντηχούσε άλλος ήχος εκτός από την φωνή του. Η φωνή του άλλοτε ήρεμη και σίγουρη και άλλοτε επιβλητική και έντονη που αναπτερώνει τη ψυχή και διεγείρει το μυαλό όπως η ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν ηχούσε στο μυαλό της. Αυτό ήταν που ερωτεύτηκε σε εκείνον. Αυτή η εναλλαγή των συναισθημάτων που της προκαλούσε. Δεν έμοιαζα στο ελάχιστο με τους άντρες που είχε συναντήσει στη διάρκεια της σύντομης ζωής της. Και όμως προηγουμένως τον είχε αγνοήσει...(συνεχίζεται)
σελ.3
jeepakias