Εκείνος
Κεφάλαιο 1
Ήταν ένα δροσερό ανοιξιάτικο απόγευμα. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος εκείνη την ημέρα από το πρωί. Οι σταγόνες της βροχής έπεφταν ασταμάτητα στο τζάμι του παραθύρου της , άλλοτε ήρεμα και απαλά όπως κυλάει το δάκρυ στο πρόσωπο της μάνας και άλλοτε ορμητικά και με δύναμη ,όπως τα νερά του καταρράκτη που έχουν ξεκινήσει το ταξίδι καιρό πριν και πλέον έχουν φτάσει στον προορισμό τους. Έτσι και εκείνη την ημέρα τα συναισθήματά της είχαν αυτή τη φοβερή εναλλαγή της βροχής. Δεν μπορούσε να καθορίσει και αντιληφθεί πλήρως τι αισθανόταν και γιατί. Δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα και τις σκέψεις της που ξεπηδούσανε από μέσα της σαν ένας χείμαρρος που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του. Τι ήταν άραγε αυτό που κατέκλυζε το μυαλό και την ψυχή της; Τι ήταν αυτό που στη σκέψη του και μόνο έχανε τα λόγια της, το μυαλό και οι σκέψεις της κάλπαζαν τόσο δυνατά, τόσο γρήγορα, πιο γρήγορα και από ένα ατίθασο, κατάμαυρο, νεαρό, γεμάτο ενέργεια άτι με ένα λευκό σαν αστραπή σημάδι που ξεκινούσε από το μέτωπό του και έφτανε μέχρι τα ρουθούνια του που από την ένταση και την ορμή που είχαν έμοιαζαν με τα ρουθούνια ενός άντρα που τον κατέκλυζε ένας απέραντος και ανεξέλεγκτος θυμός. Άραγε θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τι ένιωθε;
Οι λέξεις στο μυαλό της έπλαθαν ολόκληρες ιστορίες που εξιστορούσαν τα συναισθήματα της και το πάθος της, όμως από τα χείλη της, τα κατακόκκινα και ζουμερά όπως το ξινό ανοιξιάτικο κεράσι που μόλις έχει αρχίσει να ξεπετάγεται και έχει ένα ωραίο ανοιχτό κόκκινο χρώμα που σε προκαλεί να το δοκιμάσεις, οι λέξεις δεν ζωντάνευαν τους πιο κρυφούς της πόθους αλλά δέσμευαν και καταπίεζαν ακόμα περισσότερο τα αισθήματά της. Ούτε στον ίδιο της τον εαυτό δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ένιωθε. Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα για εκείνη που γέμιζε τη ψυχή της. Όμως δεν γνώριζε αν αυτό που αισθανόταν ήταν θαυμασμός, έρωτας ή απλά μια εμμονή για να τον κατακτήσει. Εκείνος κυριαρχούσε στο μυαλό και στην καρδιά της...(συνεχίζεται...)
σελ.1
jeepakias